4η Πανελλήνια Ημέρα Αθλητικής Παιδείας

2017-10-14 16:05

Στις 5 Οκτωβρίου 2017, στα πλαίσια της 4ης Πανελλήνιας Ημέρας Σχολικού Αθλητισμού, μαθητές της Β’ και της Γ’ τάξης του σχολείου συμμετείχαν σε αθλητικές δραστηριότητες με κεντρικό σύνθημα: «ΑΘΛΟΥΜΑΙ - ΧΑΡΑΖΩ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ» αποσκοπώντας στην ανάπτυξη ευγενούς άμιλλας μέσα από τη διασκέδαση και την αποδοχή της διαφορετικότητας. Πραγματοποιήθηκε στις εγκαταστάσεις του Planet One στους πρόποδες της Πεντέλης. Οι αθλητικές δραστηριότητες ήταν: πετοσφαίριση, χειροσφαίριση, αεροβική γυμναστική με μουσική, μοντέρνος χορός, τοξοβολία, ποδόσφαιρο και συναγωνιστικές ασκήσεις επιδεξιοτήτων, που συνδύαζαν δυναμική ισορροπία με γρήγορο χρόνο αντίδρασης και κινητική επιδεξιότητα αλλά και παρατηρητικότητα για τη λύση γρίφων σε παζλ. Όλες οι δραστηριότητες έγιναν σε κλίμα συνεργασίας και ψυχαγωγίας και βοήθησαν τους μαθητές να αποκομίσουν νέες εμπειρίες ή να εμπλουτίσουν τις υπάρχουσες.

Επίσης, σε συνεργατική δράση με το ΑΣΑΕΔ ο παγκόσμιος πρωταθλητής του 2003 και χρυσός ολυμπιονίκης του 2004 στο αγώνισμα των κρίκων, Δημοσθένης Ταμπάκος, παραχώρησε συνέντευξη, η οποία είναι αναρτημένη στο στο παρακάτω διαδικτυακό βίντεο ενώ το κείμενο της συνέντευξης ακολουθεί.

 

 

 

1. Η ζωή ενός πρωταθλητή απαιτεί πολλές θυσίες. Ποιες είναι αυτές;

Καταρχήν, για οτιδήποτε αποφασίζει ή επιλέγει κάποιος να κάνει, πάντοτε υπάρχουν κάποια πράγματα που αφήνει στο πλάι. Επομένως, ναι μεν, εντός εισαγωγικών χρειάζονται θυσίες, αλλά από την άλλη, είναι μία επιλογή και όταν το κάνεις με όλο σου το «είναι», όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, όταν έχεις βάλει έναν στόχο και θέλεις να τον πετύχεις, το να αφήσεις κάποια πράγματα στην άκρη είναι αναπόφευκτο. Αλλά δεν το βλέπεις ως θυσία, γιατί είναι μια επιλογή και από την άλλη σίγουρα δεν είσαι ποτέ σίγουρος για το αποτέλεσμα. Γι’ αυτό, είναι σημαντικό να ευχαριστηθούμε τη διαδρομή, γιατί όλη αυτή η διαδρομή είναι που θα μας στοιχίσει, ο δρόμος για την Ιθάκη που έλεγε ο Καβάφης.

2. Πότε ξεκινήσατε να προπονήστε σε αγωνιστικό επίπεδο και πόσες ώρες προπόνησης απαιτούνταν καθημερινά;

Σε αγωνιστικό επίπεδο, στην ηλικία των 9 ετών, όπου αγωνίστηκα σε αγώνα Παμπαίδων, πρώτη φορά στο Κιλκίς. Οι ώρες στην αρχή ήταν 2-3 σε καθημερινή βάση αλλά ήδη από το Γυμνάσιο, είχαμε αρχίσει τις διπλές προπονήσεις σε καθημερινή βάση όταν ήμασταν απογευματινοί στο σχολείο και στη συνέχεια έφτασα 6 - 8 ώρες σε καθημερινή βάση και 4 ημέρες την εβδομάδα, ήταν 3 προπονήσεις την ημέρα. Δηλαδή, πάνω από 40 ώρες προπόνησης εβδομαδιαία.

3. Γιατί επιλέξατε να εξειδικευτείτε στο αγώνισμα των κρίκων;

Ένας αθλητής στην ενόργανη γυμναστική κάνει όλα τα όργανα, όλα τα αγωνίσματα. Έδαφος, ίππο, κρίκους, άλμα, δίζυγο και μονόζυγο. Επίσης, για την καλύτερη βελτίωση της φυσικής κατάστασης δε μένουμε μόνο σε αυτά, αλλά θα κάνουμε και τραμπολίνο, θα υπάρξουν και στοιχεία χορού και, σε κάποιες περιόδους, θα κάνουμε αγωνίσματα του στίβου είτε για την ανάπτυξη της ταχύτητας είτε για την αντοχή. Και κάποιες φορές για την αλλαγή της δραστηριότητας μπορεί να κάνουμε και ομαδικό παιχνίδι, όπως μπάσκετ ή ποδόσφαιρο. Τώρα, επειδή οι κρίκοι απαιτούν μια σωματική ωριμότητα, αυτό φαίνεται πιο μετά, ότι υπάρχει η τάση, η έφεση για πολύ υψηλές επιδόσεις σε αυτό το αγώνισμα. Το διέκρινε, όμως, ο προπονητής μου. Έτσι, μετά από κάποια ηλικία έδωσε έμφαση σε αυτό και δικαιώθηκε φυσικά όπως και εγώ.

4. Τι πρέπει να προσέχει ένας αθλητής της ενόργανης γυμναστικής στην διατροφή του;

Ό,τι θεωρητικά πρέπει να προσέχει και ο κάθε άνθρωπος. Εγώ θα το πω διαφορετικά. Επειδή δεν είμαι διατροφολόγος, ναι μεν έχω κάποιες γνώσεις και εμπειρία, δε μου επιτρέπεται να μιλήσω επιστημονικά γι’ αυτό. Το μόνο που μπορώ να πω, αλλά που το είχα και σαν στάση κατά τη διάρκεια της αθλητικής μου πορείας, είναι ότι τροφή δεν είναι μόνο ό,τι βάζουμε στο σώμα μας μέσα από το στόμα. Τροφή είναι αυτό που βλέπουμε, που ακούμε, που αγγίζουμε, και όλα παίζουν ένα ρόλο στην διαμόρφωσή μας. Και ως προς το θέμα της απόδοσης, για τον αθλητή που ρωτήσατε, και στη εξέλιξή μας ως άνθρωποι.

5. Είχατε κάποιο πρότυπο που σας ώθησε να φτάσετε τόσο ψηλά;

Είχα απόλυτη εμπιστοσύνη στον προπονητή μου, δεν θα ήθελα να το προσωποποιήσω. Δεν ήταν ένα συγκεκριμένο πρότυπο, αλλά γενικά υπήρχε αυτός ο θαυμασμός σε πολλά πρόσωπα/άτομα που έπαιρνα έμπνευση από την πορεία τους. Δεν ήταν μόνο από το χώρο του αθλητισμού, αλλά γενικά κάποια στοιχεία, όπως η υπομονή, η επιμονή, η αντίληψη τους, ή η πορεία τους μπορούσε να με εμπνεύσει σε αυτό που έκανα, οπουδήποτε γενικά μπορούσα να βιώσω το θαυμασμό προς κάτι, προς κάποιον, ώστε να αποτελέσει μια έμπνευση και ένα κίνητρο για μένα. Κάθε δηλαδή ειλικρινή και έντιμη και αξιόλογη προσπάθεια τη θαύμαζα.

6. Όταν ξεκινήσατε την ενασχόληση με τον αθλητισμό, πιστεύατε ότι θα φτάνατε τόσο ψηλά;

Σαν στόχο κάπου 18 χρόνια πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, αυτό που είχα οραματιστεί ήταν το να συμμετέχω κάποια στιγμή σε Ολυμπιακούς, που για μένα εκείνο ήταν η μεγάλη επιτυχία. Βέβαια, ήδη από την ηλικία των 21 και μετά, που άρχισα να αντιλαμβάνομαι τις δυνατότητές μου, μέσα μου το πίστευα. Απλά δεν το εξέφραζα, γιατί πιστεύω ότι η πράξη πρέπει να προηγείται του λόγου και δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ποτέ για το αποτέλεσμα. Όμως, πραγματικά μέσα μου το πίστευα, ένιωθα δηλαδή ότι έχω όλες τις δυνατότητες και τις ικανότητες να το κάνω. Ήταν θέμα δουλειάς και όχι μόνο, φυσικά και τουλάχιστον εγώ έπρεπε να κάνω από πλευράς μου το καλλίτερο που μπορούσα, ώστε να είμαι ικανοποιημένος, ότι έδωσα ότι ήταν να δώσω. Ούτως ή άλλως, η προσπάθεια είναι δική μας και όχι το αποτέλεσμα.     

7. Ποια ή ποιες αξίες βρίσκονται στην κορωνίδα, με βάση την προσωπικότητα σας που σας έδιναν τη δύναμη να υπερνικάτε συνεχώς τα εμπόδια του πρωταθλητισμού;

Κάτι που αντλήθηκα σε σχετικά μεγάλη ηλικία , κοντά στην ηλικία σας είναι ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει αντίπαλος. Ο καθένας είναι κάτι εντελώς ξεχωριστό. Ο καθένας έχει να συγκριθεί μονό με το μέγιστο των δυνατοτήτων του. Επιτυχία είναι όταν πλησιάζουμε το 100% του δικού μας μεγίστου. Επιτυχία είναι όταν υπάρχει παρέκκλιση από το καλύτερο δυνατό που μπορείς και είναι για τον καθένα ξεχωριστά. Επομένως όταν άρχισα να το συνειδητοποιώ σταμάτησα να μπαίνω στη διαδικασία των συγκρίσεων και αυτό με βοήθησε σε μεγάλο βαθμό να ξεφύγω από το περιττό στρες. Από την άλλη ως άξια υπήρχε ο σεβασμός και η κατανόηση της προσπάθειας του άλλου, του κάθε αθλητή και στη συνεχεία του κάθε ανθρώπου επειδή κάθε άνθρωπος έχει με τον έναν ή με τον άλλο  τρόπο να κάνει τον δικό του αγώνα, να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο.

8. Θεωρώντας κοινή πεποίθηση ότι «ευ αγωνίζεσθε» είναι το βασικότερο υπομόχλιο της ευδαιμονίας του Ελληνικού πολιτισμού, τι φταίει σήμερα και αντί για το «ευ» υπάρχει το «αντ».

Είναι θέμα παιδείας και θέμα στάσης ζωής. Μου θυμίσατε τώρα μια φράση ενός Λιβανέζου ποιητή (Χαλίλ Γκιμπράν) «Περιφρόνησα την ψυχή μου όταν την είδα να δειλιάζει μπροστά στη λαχταρά της να φτάσει τα ύψη. Περιφρόνησα την ψυχή μου όταν την είδα να κουτσαίνει μπροστά στον ανάπηρο. Περιφρόνησα την ψυχή μου όταν της δόθηκε να διαλέξει ανάμεσα στο εύκολο και το δύσκολο και εκείνη διάλεξε το εύκολο». Θέλω να πω ότι είναι θέμα στάσης και επιλογής και η στάση και επιλογή είναι θέμα παιδείας. Το «ευ» εσείς θα το κάνετε ξανά «ευ» επειδή το άλλο δεν υφίσταται, είναι μια αυταπάτη. Ο καθένας έχει το δικό του δρόμο επομένως η μόνη σύγκριση είναι με τον εαυτό του, με το μέγιστο των δικών του δυνατοτήτων και μέσα από την πορεία και την δουλεία το μέγιστο αυτό μπορεί να βελτιώνεται διαρκώς.  Από την άλλη είναι και το θέμα του σεβασμού, της προσπάθειας   αλλά και της μοναδικότητας και της προσωπικότητας του κάθε αλλού.

 

 

Οι μαθήτριες:

Βασιλικογιαννάκη Αγγελική

Βουρνά Εύα

Γιαννακού Μαριαλένη

Γιασλακιώτη Ιωάννα