Συνέντευξη της Ολυμπιονίκη Αντιγόνης Ρουμπέση

2018-11-11 22:28

Στις 9 Οκτωβρίου 2018, στα πλαίσια της 5ης Πανελλήνιας Ημέρας Σχολικού Αθλητισμού, η αργυρή Ολυμπιονίκης του 2004 στην υδατοσφαίριση Αντιγόνη Ρουμπέση μίλησε για τις αξίες του αθλητισσμού στο αμφιθέατρο του σχολείου και απάντησε σε ερωτήσεις μαθητών:

 

Σε ποια ηλικία αρχίσατε το άθλημα;

Στην ηλικία των έξι ετών. Στην ηλικία των τριών ξεκίνησα να μαθαίνω κολύμπι αλλά στην ηλικία των έξι με κέρδισε το πόλο γιατί είχε μπάλα … είχε τέρματα.

 

Είχατε κάποιο σοβαρό τραυματισμό ή κάποιο ατύχημα που σας έκανε να σκεφτείτε να σταματήσετε το άθλημα;

Είχα δύο πολύ σοβαρούς τραυματισμούς, ο ένας ήταν χειρουργείο στον ώμο μου και το δεύτερο ένα χειρουργείο στο γόνατό μου αλλά ποτέ δεν με έκανε να σταματήσω τίποτα. Αντιθέτως, με έκανε πιο δυνατή να προσπαθήσω να γίνω καλύτερη .

 

Ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που σας είπε μπράβο;

Σίγουρα οι προπονητές μου, ακόμα και με ένα βλέμμα μπορούν να σε επιβραβεύσουν, αλλά το μπράβο του γονιού σου πιστεύω πως είναι το πιο σημαντικό από όλα τα άλλα.

 

Πόσες ώρες περίπου κάνατε προπόνηση την ημέρα;

Από έξι έως οχτώ ώρες. Συνήθως, μία ώρα γυμναστήριο, δύο ώρες κολύμπι το πρωί και δυόμιση ώρες το βράδυ αλλά και επιπλέον ώρες.

 

Ποια είναι η μεγαλύτερη θυσία που έχετε κάνει για τον αθλητισμό ;

Έχω κάνει πάρα πολλές θυσίες, ουσιαστικά ούτε σε πάρτυ πήγαινα αλλά ούτε και εκδρομές έκανα με το σχολείο ούτε και με τους φίλους μου. Όμως, δεν το έχω μετανιώσει γιατί πέτυχα το όνειρό μου και το στόχο μου.

 

Πόσο κουραστικό ήταν για εσάς να πηγαίνετε και σχολείο και προπόνηση;

Ήταν αρκετά κουραστικό, δε μπορώ να πω ψέματα, οι ώρες ατελείωτες, υπήρχαν μέρες που με έπαιρνε ο ύπνος κατά την ώρα του διαβάσματος, γιατί, συνήθως, ειδικά όταν ήμουν στο γυμνάσιο και στο λύκειο υπήρχαν κάποιες μέρες που έκανα προπόνηση στις 6:00 το πρωί και πήγαινα μετά στο σχολείο κατευθείαν. Οπότε, πάνω από όλα θέλω να σας πω αν πραγματικά αγαπάτε αυτό που κάνετε δε νομίζω να σας σταματήσει τίποτα.

 

Ποια είναι τα συναισθήματα σας όταν κατέκτησε η ομάδα σας την δεύτερη θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004;

Πραγματικά, όσες φορές μου έχουν κάνει αυτή την ερώτηση δε μπορώ να περιγράψω ακριβώς πως ένιωσα. Σίγουρα ήταν ανάμικτα τα συναισθήματα αλλά κυριαρχούσε κάτι που το κυνηγούσα πάρα πολλά χρόνια. Ήταν ένας στόχος ζωής, ίσως, ακόμα και τώρα είναι από της καλύτερες στιγμές της ζωής μου, ίσως η καλύτερη και είπα πριν ότι ήταν ανάμικτα τα συναισθήματα, γιατί χάσαμε σε δευτερόλεπτα και πήραμε το αργυρό μετάλλιο. Όμως, πάνω από όλα σημασία έχει, ότι πέτυχα το στόχο μου να πάρω ένα Ολυμπιακό μετάλλιο.

 

Θα προτιμούσατε το ασημένιο μετάλλιο που είναι Ολυμπιακό μετάλλιο που είναι μεγαλύτερο σε αξία ή το Παγκόσμιο το 2011 στην Σενεγάλη;

Με έχουν ξαναρωτήσει. Το Ολυμπιακό μετάλλιο δε θα το άλλαζα με τίποτα, και όχι μόνο επειδή είναι ένα Ολυμπιακό μετάλλιο, που σίγουρα η κατάκτησή του μένει χαραγμένη στην ιστορία. Άλλα νιώθω πάρα πολύ τυχερή που συγκεκριμένα η Ολυμπιάδα είχε γίνει στην χώρα μου, στην Αθήνα. Οπότε, είναι διπλή η χαρά, το να κερδίζεις και ένα Ολυμπιακό μετάλλιο και να το έχεις πάρει μέσα στην χώρα σου.

 

Μπορείτε να περιγράψτε την εμπειρία σας από τους Ολυμπιακούς Αγώνες;

Ήταν φανταστικά. Γενικότερα, μόνο που έγινε στην χώρα μου όπως είπα πριν, και με το που μπαίνεις στο ολυμπιακό χωρίο και βρεις τον εαυτό σου να βρίσκεται δίπλα σε μεγάλους αθλητές, που είναι ήδη Ολυμπιονίκες, και εσύ ξέρεις ότι είσαι μέσα σε ένα χωριό που είναι όλοι Ολυμπιονίκες και είναι αθλητές υψηλού επιπέδου, αμέσως φτάνεις σε μια γαλήνη και μια ευτυχία γενικότερα.

 

Κατά πόσο, ενός αθλητή ή μιας αθλήτριας, τα κίνητρα διαφοροποιούνται όταν αγωνίζεται σε διεθνές επίπεδο στη χώρα της, ή όχι;

Σίγουρα, το να αγωνίζεσαι στην χώρα σου είναι κάτι το διαφορετικό, άλλα δεν θεωρώ ότι, τουλάχιστον, προσωπικά όταν είχαμε πάρει το χρυσό στην Κίνα, ένιωσα ίσως, τη δύναμη από τον κόσμο που μας στήριζε μέχρι και στη Κίνα, δηλαδή, ενώ οι κερκίδες ήταν γεμάτες με Κινέζους, εγώ έβλεπα μόνο Έλληνες στα μάτια μου. Είναι καθαρά στο μυαλό σου πως θα μπορέσεις να ανταπεξέλθεις είτε είσαι είτε δεν είσαι στην χώρα σου και πολλές φορές αυτό βγαίνει διαφορετικά, δηλαδή, αρνητικά αν αγχωθείς πολύ.

 

Απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης έγινε από: Βλαχοδήμου Ελένη, Γιάνι Ακίλ, Δαρακλή Βικτωρία και Δρακόπουλο Νικόλαο.